سلام مطالب این وبلاگ من رو تکون داد

مختصری از وبلاگ:

زندگی من گذشت البته گذشت ولی هنوز یک قسمت کوچیکیش نگذشته

  چرا من شدم یک منتظر قضیه به دو سال و خورده ای بر میگرده

روزی که رفته بودم مسجد بعد اومدم دیدم مادرم عرق سرد کرده

رنگش سفید عین یک میت داشت گریه میکرد حالا دلیلش بمان...

برای مطالعه ادامه بر روی لینک زیر کلیک کنید:

چشم راه روشنی

 چشم انتظار مهدی موعودم و

چشم انتظار آن منجی بشریتم ای خدا

تا دلهای خفته را بیدار

و گناهکاران را هوشیار کند

برسان مهدی موعود را  به ما هر چه زودتر ای خدا

تا از غربال تنگ جدا کند همه را

بیرون ایند عاشق خدا از ان غربال تنگ آسان

گنهکاران به تکاپو افتند  وبه سزای اعمالشان رسند

تا جهان پر از عدل و داد شود

و هیچ گناهکاری روی زمین خدا نباشد   

 مهدی جان

زمین خدارا بعضی از بندگان از خدا بی خبر روز به روز آلوده به گناه کردند

و جایی که آلوده باشد هرگز نباید انتظار داشت خدا در آنجا حضور داشته

باشد پس تکلیف ما مظلومان چیست که در جوار آن بی خبران زندگیمی کنیم

مهدی جان بیا و ما را از شر ان بی خبران نجاتمان ده تا در هوایی که تنفس

می کنیم هم ذره ای از نفس های گناهکاری نباشد تا مبادا با استنشاق ان

ذهنمان مسموم شود و خدای ناکرده شیطان ملعون شکارمان نماید وافسارمان

را بدست گیرد و به هر سو که بخواهد بکشاند خدایا کمک کن تا که مهدی

موعود هر چه زودتر ظاهر شود و شر ان از خدا بی خبران را از سرمان کوتاه نماید

و ماعاشقانش با شور و شعف بخود ببالیم که حامی ی عزیزی چون امام زمان ع

  مهدی نوعود داریم .

دلنوشته ای از فرخ لقا فتحی

 بی صبر و تحمل ز انتظارت شدیم تا تو بیایی مهدی جان

لحظه لحظه در زندگی صدایت کنیم تا تو بیایی مهدی جان

 نامه ای به امام زمان (عج)

به نام خدایی که زمین را از حجت خود خالی نمی کند
سلام ، سلام من به سلطانی که سالیانی است سلطنش به خاطر سیاهی دلهایی به سالی بعد افتاده است .
سلام ، سلام من به مولایی که بندگان همچون مَنَش ، عنان خودخواهی را به دست گرفته اند

و زَرِ دل را با زَنگاری معاوضه می کنند وخبرندارند درکوچه ها ، دلبری به امید دلی نشسته است.

 

مهدی جان کجایی...

با چشمی اشکبار تورا میخوانم...

می دانم که صدای چشمانم و نجوای غریبانه ام را از پس بغضی که

توان ترک برداشتن برای فریادی برایش نمانده را می شنوی...

آقا جان...

دنیای پر رنگ و ریایی است... دنیای پر از دروغ و حیله... دنیای خون و خونریزی...

نمی دانم مردمان این زمین خاکی به طمع چه چیز ارزشمندی خون

یکدیگر را میریزند و بهر چه چیز اشک ها جاری می سازند و آه و ناله مظلوم را به جان می خرند...

مولای من...

من نیز پاک و بی گناه نیستم...

من هم پر از گناهم ولی دوستت دارم آقا...

همیشه گفتند می آیی...

گفتند سر ها خواهی برید و جنگ ها خواهی کرد...

آقاجان بین خودمان باشد گاخی با خودم میگفتم که نکند

مهدی من گناهکار را هم اسر شمشیرش کند ولایق محبتش نداند...

مهدی جان ولی کسی از نگاه مهربان و پر از محبتت برایم نگفت...

حسرت به دل هستم که ببینمت و جان در رکابت فدا کنم...

جانی که روزی بیهوده اسیر خاک خواهد شد،چرا بیهوده روم...

مهدی جان منتظر همیشگی تو خواهم ماند...

دلم می خواهد برایت عاشقانه بنویسم :

می خواهم از آمدنت بگویم .. از رسیدنت ...

از پایان شب های بلند غیبتت ....

عشق من : آرزو می کنم روزی بیایی و در حضورت

برایت جشن آغاز امامت بگیرم

مولاجان ... بیا ببین : هنوز که نیامده ای ،

بزمی عاشقانه آراسته ام برایت تا قدم بر خانه ام بگزاری و

کلبه ام را به نور وجودت مُنور کنی عزیز ...

 در بالای مجلس برایت جایگاهی تدارک دیده ام

که همیشه به یادت خالی می ماند ! راستی چرا نمی آیی ؟

میهمانانم هر سال در جشن امامتت سراغت را از من می گیرند

 که آقایم کجاست ؟

چرا دیر کرده ! چرا به میهمانی خودش نرسیده ؟! ...

نمی دانم جانِ مهدی : جوابشان را چه بگویم ؟

اما با لبخندی به یاد آمدنت به آنها می گویم در راه است :....

آقایم در راه مانده ، میرسد .. !

بیا ببین آقاجان : برای هدیه به میهمانان مجلست

از جمکرانت - نقش - خانه ات را آورده ام

تا با دیدن خانه ی آسمانی ات به یادشان بماند

 که برای آمدنت دعای فرج بخوانند... ا

گر شد به میهمانی ام بیا مولاجان :‌ قول رسیدنت را داده ام ..

 لااقل سَری به بزم عاشقانه ام بزن مولاجان :

 شادمانه هایم برایت دلتنگ اند ..

زدیدارت شدیم بی قرار کی شود تمام، زمان انتظار

عاشقانت شدند بی یار کی شود تمام، زمان انتظار 

در رکابت کنیم جان نثار کی شود تمام، زمان انتظار

تو عزیز آیی و  گیریم قرار کی شود تمام، زمان انتظار

مهدی جان کجایی...

با چشمی اشکبار تورا میخوانم...

می دانم که صدای چشمانم و نجوای غریبانه ام را از پس بغضی که توان ترک برداشتن برای فریادی برایش نمانده را می شنوی...

آقا جان...

دنیای پر رنگ و ریایی است... دنیای پر از دروغ و حیله... دنیای خون و خونریزی...

نمی دانم مردمان این زمین خاکی به طمع چه چیز ارزشمندی خون یکدیگر را میریزند و بهر چه چیز اشک ها جاری می سازند و آه و ناله مظلوم را به جان می خرند...

مولای من...

من نیز پاک و بی گناه نیستم...

من هم پر از گناهم ولی دوستت دارم آقا...

همیشه گفتند می آیی...

گفتند سر ها خواهی برید و جنگ ها خواهی کرد...

آقاجان بین خودمان باشد گاخی با خودم میگفتم که نکند مهدی من گناهکار را هم اسر شمشیرش کند ولایق محبتش نداند...

مهدی جان ولی کسی از نگاه مهربان و پر از محبتت برایم نگفت...

حسرت به دل هستم که ببینمت و جان در رکابت فدا کنم...

جانی که روزی بیهوده اسیر خاک خواهد شد،چرا بیهوده روم...

مهدی جان منتظر همیشگی تو خواهم ماند...