ܓ✿فرا رسیدن سالروز شهادت امام هادی علی النقی علیه السلام تسلیت بادܓ✿

 ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿ܓ✿

ܓ✿ܓ✿مشاهده ویژه نامه شهادت امام هادی علی النقی کلیک کنیدܓ✿ܓ✿

برای ظهور آقا امام زمان 10 صلوات بفرستید

سالروز هتک حرمت به حرمین عسکریین(ع)؛

پاسخ قرآن به تخریب کنندگان بقاع متبرکه

و اگر خداوند بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نکند، صومعه ها و دیرها و معابد یهود و

نصاری و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می شود، ویران می گردد و خداوند کسانی را که یاری

او کنند [و از آیینش دفاع نمایند] یاری می کند. خداوند قوی و شکست ناپذیر است.”

ویژه نامه حسینیه مشرق- دشمنان اهل بیت(ع) در طول تاریخ، تلاشهای مذبوحانه بی شماری کرده اند تا بتوانند نور اهل بیت (ع) را خاموش سازند و محبت آنها را از دل مسلمانان بیرون کنند، اما هرگز موفق نشده و نخواهند شد. این تلاشهای غیر انسانی از غصب خلافت شروع شد و با جلوگیری از نشر احادیث پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و خانه نشین کردن علی (ع) و آتش زدن درب خانه آن حضرت و به شهادت رساندن فاطمه زهراعلیها السلام ادامه یافت.

آن گاه که علی (ع) به خلافت رسید، علاوه بر جنگهای رو در رو، شایعات و تهمتها، آغاز شد. و کم کم به این نتیجه رسیدند که حذف فیزیکی امامان (ع) و به شهادت رساندن آنان را در دستور کار قرار دهند تا شاید بتوانند نور آنها را خاموش و عظمت آنان را محو کنند، ولی با عنایت خداوندی موفق نشدند؛ با اینکه تمام یازده امام علیهم السلام را یا با شمشیر و یا با سمّ به شهادت رساندند، ولی با این حال همچنان محبت اهل بیت علیهم السلام بیشتر و شعله ورتر گردید و شیعیان هر روز رو به فزونی نهادند. کم کم تلاشهای آنها رنگ تازه یافت و در طرح جدید انهدام و نابودی بارگاه های امامان معصوم (ع) را برنامه ریزی کردند.

زیارت جامع کبیره امام هادی علیه السلام

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعَ الرِّسالَةِ، وَمُخْتَلَفَ الْمَلائِكَةِ،

سلام بر شما اى خاندان نبوت و جايگاه رسالت و مركز رفت و آمد فرشتگان

وَمَهْبِطَ الْوَحْىِ، وَمَعْدِنَ الرَّحْمَةِ، وَخُزّانَ الْعِلْمِ، وَمُنْتَهَى الْحِلْمِ، وَاُصُولَ

و جاى فرود آمدن وحى (الهى) و معدن رحمت (حق) و گنجينه داران دانش و سرحد نهايى بردبارى و اصول و اساس

الْكَرَمِ، وَقادَةَ الاُْمَمِ، وَاَوْلِيآءَ النِّعَمِ، وَعَناصِرَ الاَْبْرارِ، وَدَعآئِمَ الاَْخْيارِ،

كرم و بزرگوارى و پيشوايان ملّتها و در اختيار دارندگان نعمتها و ريشه و اصول نيكان و استوانه هاى خوبان

وَساسَةَ الْعِبادِ، وَاَرْكانَ الْبِلادِ، وَاَبْوابَ الاْيمانِ، وَاُمَنآءَ الرَّحْمنِ،

و زمامداران بندگان و پايه ها و ستونهاى شهرها و بلاد و درهاى ايمان و امينهاى خداى رحمان

وَسُلالَةَ النَّبِيّينَ، وَصَفْوَةَ الْمُرْسَلينَ، وَعِتْرَةَ خِيَرَةِ رَبِّ الْعالَمينَ، وَ رَحْمَةُ

و نژاد پيمبران و زبده (اولاد) رسولان و عترت انتخاب شدگان پروردگار جهانيان، و رحمت

اللهِ وَ بَرَكاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلى اَئِمَّةِ الْهُدى، وَ مَصابيحِ الدُّجى، وَاَعْلامِ التُّقى،

خدا و بركاتش (نيز بر آنها باد) سلام بر پيشوايان هدايت و چراغهاى تاريكى و نشانه هاى پرهيزكارى

وَ ذَوِى النُّهى، وَاُولِى الْحِجى، وَ كَهْفِ الْوَرى، وَوَرَثَةِ الاَْنْبِيآءِ، وَالْمَثَلِ

و صاحبان خرد و دارندگان عقل و فطانت و پناهگاه مردمان و وارثان پيمبران و نمونه

الاَْعْلى، وَالدَّعْوَةِ الْحُسْنى، وَ حُجَجِ اللهِ عَلى اَهْلِ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ

اعلاى (الهى) و اهل دعوت نيكو (كه مردم را به خدا مى خوانند) و حجّت هاى خدا بر اهل دنيا و آخرت

بقیه زیارت در ادامه مطلب....

متن صلوات خاصه امام علی بن محمد النقی ایها الهادی

علیه السلام

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَصِیِّ الْأَوْصِیآءِ، وَاِمامِ الْأَتْقِیآءِ،وَخَلَفِ اَئِمَّةِ الدّینِ، وَالْحُجَّةِ عَلَی الْخَلائِقِ اَجْمَعینَ، اَللّهُمَّ کَماجَعَلْتَهُ نوُراً یَسْتَضیی ُ بِهِ الْمُؤْمِنوُنَ فَبَشَّرَ بِالْجَزیلِ مِنْ ثَوابِکَ، وَاَنْذَرَ بِالْأَلیمِ مِنْ عِقابِکَ، وَحَذَّرَ بَاْسَکَ، وَذَکَّرَ بِآیاتِکَ، وَاَحَلَّ حَلالَکَ، وَحَرَّمَ حَرامَکَ، وَبَیَّنَ شَرایِعَکَ وَفَرایِضَکَ، وَحَضَّ عَلی عِبادَتِکَ، وَاَمَرَ بِطاعَتِکَ، وَنَهی عَنْ مَعْصِیَتِکَ، فَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیآئِکَ، وَذُرِّیَّةِ اَنْبِیآئِکَ، یا اِلهَ الْعالَمینَ.

این شعر

تقدیم به صاحت مقدس امام هادی النقی (ع)

برای ما خوابا دیدن !

دشمن کجای خوابشه ؟

اسلام   توی چه خوابیه ؟

چه دنیای خرابیه !

کجا رفت ذوالفقار حیدری ؟

کجا هستش اون شیعه ی در سخنوری ؟

سلمان و بوذر به کجان !؟

عمارا   آقا  چی شدن ؟!.

یونس نقاش در سامراء همسایه امام هادی علیه‏السلام بود و پیوسته به حضور امام شرفیاب می‏شد و به آن حضرت خدمت می‏کرد. یکبار در حالی که می‏لرزید، خدمت امام آمد و عرض کرد: «مولای من، وصیت می‏کنم با خانواده‏ام به نیکی رفتار نمایید». امام فرمود: «چه شده است؟»
عرض کرد: «آماده مرگ شده‏ام!» امام با تبسم فرمود: «چرا؟» عرض کرد: «موسی بن بغا – (از سرداران و درباریان قدرتمند عباسی) – نگینی به من داد تا بر آن نقشی بزنم و آن نگین از خوبی به قیمت در نمی‏آید. وقتی خواستم نقش کنم نگین شکست و دو قسمت شد. فردا روز وعده است که نگین را به او تسلیم نمایم؛ موسی بن بغا یا مرا هزار تازیانه می‏زند یا می‏کشد!»
امام فرمود: «به منزل برو تا فردا چیزی جز خیر و خوبی پیش نمی‏آید». فردای آن روز، اول وقت، یونس در حالی که لرزه اندام او را فرا گرفته بود، خدمت امام آمد و عرض کرد: «فرستاده موسی بن بغا آمده انگشتر را می‏خواهد». فرمود: «نزد او برو چیزی جز خیر و خوبی نخواهد دید». عرض کردم: «مولای من، به او چه بگویم». امام با تبسم فرمود: «نزد او برو و آنچه به تو خبر می‏دهد بشنو، چیزی جز خیر نخواهی دید». یونس رفت و خندان بازگشت و عرض کرد: «مولای من، وقتی نزد او رفتم گفت دختران کوچک من برای این نگین با هم دعوا کردند، آیا ممکن است آن را دو نیم کنی تا دو نگین شود، اگر این کار را انجام دهی تو را [به پاداش این کار] بی نیاز سازم؟» امام علیه‏السلام خدا را ستایش کرد و به یونس فرمود: «به او چه گفتی؟»
عرض کرد: «گفتم مهلت بده فکر کنم چطور این کار را انجام دهم». فرمود: «خوب جواب گفتی». [۱] .

پی نوشت ها:
[۱] بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۱۲۶ -۱۲۵٫

- مرد، از خدا بترس!
- مگر چه کار کرده ام؟
- این قدر او را اذیت نکن.
- چه می گویى زن؟ او دشمن ماست.

- زبانت را گاز بگیر، دشمن کدام است؟ او امام شیعیان است. حال که چنین فرصتى پیش آمده و او را به تو سپرده اند، به او خدمت کن. من هم هر کارى از دستم بربیاید، برایش انجام مى دهم.

نحریر، خشم آلود به همسرش نگاه کرد و گفت:
- خلیفه او را به من سپرده و گفته که نگذارم آب خوش از گلویش پایین برود. حال تو مى گویى به او خدمت کنیم؟ واقعا که عقلت ناقص است.
- دستور خلیفه واجب تر است یا اطاعت و خدمت به امام (ع)؟ نحریر! حال که او را در خانه زندانى کردى، این قدر بر او سخت نگیر! او که شب و روز مشغول عبادت است و آزارش به مورچه هم نمى رسد. چرا پول خلیفه چشمت را کور کرده و حقیقت را نمى بینى!؟

به متوکل گفتند: «هیچ کس این چنین رفتار نمی‏کند که تو در مورد علی بن محمد تقی علیه‏ السلام با خود رفتار می‏کنی، زیرا هر وقت وارد منزل تو می‏شود، هر کس که در خانه است او را خدمت می‏کند به حدی که نمی‏گذارند که پرده را بلند کند و در را باز کند و اگر مردم این را بدانند می‏گویند: «اگر خلیفه به شایستگی او برای این امر معتقد نبود به این نحو با او رفتار نمی‏کرد.» بگذار وقتی داخل خانه می‏شود خودش پرده را بلند کند و مثل بقیه باشد.

پس متوکل دستور داد که کسی به امام هادی علیه‏ السلام خدمت نکند و پرده را از جلوی او بلند نکند. متوکل بسیار اهتمام داشت که از خبرها و مطالبی که در منزلش واقع شده مطلع شود، به ناچار کسی را گماشته بود که خبرها را برای او می‏نوشت.
پس آن مرد برای متوکل نوشت که: «وقتی علی بن محمد علیه السلام داخل خانه شد، کسی پرده را از جلوی او بلند نکرد، ولی بادی وزید و با قدرت آن باد، پرده بلند شد و آن حضرت بدون زحمت داخل گردید.» متوکل دستور داد که مواظب بیرون رفتنش باشند. دوباره آن گماشته ‏ی متوکل نوشت که: «بادی برخلاف مسیر باد اولی وزید و پرده را بلند کرد و آن حضرت بدون زحمت بیرون رفت.» متوکل دید که در این کار فضیلت حضرت هادی علیه ‏السلام بیشتر ظاهر می‏شود پس به ناچار دستور داد که طبق گذشته رفتار کنند و پرده را از پیش او بلند نمایند. [۱] .
(شبیه این معجزه از امام رضا علیه‏ السلام نیز دیده شده است.)

پی نوشت ها:
[۱] منتهی الآمال.

بسم الله الرحمن الرحیم 

***أَدْخُلُ یَا مَوْلایَ یَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ***

شناسنامه امام علی النقی (ع)

۱-نام : علی      ۲-لقب : هادی، نقی
۳-کنیه : ابوالحسن الثالث
۴-نام پدر : امام محمد تقی (ع)
۵-نام مادر : سمانه مغربیه
۶-تاریخ ولادت : ۱۵ ذی الحجه سال ۲۱۲ هجری
۷-تاریخ شهادت : ۳ رجب سال ۲۵۴ هجری
۸-طول عمر : ۴۲ سال
۹-مدت امامت : ۳۳ سال
۱۰-نام قاتل : معتز (به وسیله زهر)
۱۱-محل ولادت : صریا (در نزدیکی مدینه)
۱۲-محل دفن : سامرا
۱۳-همسر : سوسن یا حُدَیث
۱۴-تعداد فرزندان : ۴ پسر و یک دختر

طبق روایات مشهور امام علی النقی(ع) در ۱۵ذی حجه سال ۲۱۲ ه ق در محلی به نام صریا که در نزدیکی مدینه بود به دنیا آمد.امام هادی(ع) پیشوای دهم شیعیان است و پدر گرامی ایشان امام محمدتقی(ع) و مادرشان سمانه مغربیه نام دارند.
مادر امام هادی (ع) زنی با تقوا و پاکدامن بود؛ محمد بن فرح و علی بن مهزیار از امام هادی(ع) روایت کرده اند که امام فرمود : مادرم عارفه است به حق من و او از اهل بهشت است نزدیک نمی شود به او شیطان سرکش و نمی رسد به او جبار عنید و خداوند او را نگهبان و حافظ است و تخلف نمی کند از امهات صدیقین و صالحین.(منتهی الامال)

شعبده بازی از هند نزد متوکل آمد. متوکل به او گفت: اگر در مجلسی عمومی حضرت هادی علیه ‏السلام را شرمنده کنی، هزار اشرفی ناب به تو جایزه می‏دهم.
شعبده باز گفت: سفره‏ی غذا را پهن کن و مقداری نان تازه‏ی نازک در سفره بگذار و مرا در کنار امام قرار بده.

متوکل دستور او را اجرا کرد تا امام دست به طرف نان برد. در همان لحظه، شعبده باز کاری کرد که نان به جانب دیگر پرید. امام دست به طرف نان دیگر دراز کرد، باز آن نان به سوی دیگر پرید. حاضران خندیدند. ناگاه امام علیه ‏السلام دست مبارکش را به صورت نقش شیری زد که بر روی پارچه متکایی بود و فرمود: «خذ عدو الله»؛ دشمن خدا را بگیر. در همان دم، آن عکس به شکل شیری درنده درآمد و شعبده باز را درید و همه‏ی بدنش را خورد، سپس به همان صورت نخستین خود در پارچه، برگشت. همه‏ی حاضران متحیر شدند. آن گاه متوکل از امام علیه ‏السلام خواست تا شعبده باز را برگرداند. حضرت فرمود: «و الله لا تری بعدها؛ أتسلط أعداء الله علی أولیاء الله»؛ به خدا سوگند! او را پس از این نخواهی دید، آیا دشمنان خدا را بر دوستانش مسلط می‏کنی؟ حاضران مجلس را ترک کردند و دیگر شعبده باز را ندیدند. [۱] .

پی نوشت ها:
[۱] بحار، ج ۵۰، ص ۱۴۶٫