آیا می دانی کل یوم عاشورا یعنی چه؟

کل یوم عاشورا یعنی ...

یعنی اجابت دعاها

یعنی پشت پا نزدن به بیعت

تا آخرین لحظه با حسین ماندن

یعنی آزادگی

یعنی تا آخر باید حسینی بود و ماند

یعنی یک لبیک یا حسین جانانه

لبیک یا حسین

می‌رود از هوش گویا ظهر عاشوراست آنجا
دیده شاید حال و روز خیمه‌های آتشین را

‎در هیاهوی سم اسبان و تن‌ها زخم خورده
در عزایت دیده اشک حضرت روح‌الامین را

‎دیده سر را در میان دست‌های شمر ملعون
دست بی‌انگشت را، انگشتران بی‌نگین را

***

پاسخ جابر چرا از جانب مولا نیامد؟
آن‌طرف‌تر از تنت دید آن سر بالانشین را

‎با زیارت‌نامه‌ای راز دلش را گفت جابر
با غمت آمیخت ذکر زائران اربعین را

فرا رسیدن ماه محرم حسینی را پیشاپیش تسلیت عرض می نماییم

 دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین(ع)
  دوباره نوشش می از سر سبوی حسین(ع)

                              دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا                             
   دوباره سینه زدن در میان کوی حسین(ع)

     دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه     
    رواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین(ع)
                                  
دوباره ذکر حسین بر لبان پیر وجوان
دوباره نغمه "هل من"رسد زسوی حسین(ع)

هنگام محرم شد و هنگام عزا
برخیز و بخوان مرثیت کرببلا
پیراهن نیلی به تن تکیه بپوشان
درهای حسینیه ی دل را بگشا

سلام ما به محرم، به غصه و غم مهدی
به چشم کاسه خون و به شال ماتم مهدی
سلام ما به محرم، به شور و حال و عیانش
سلام ما به حسین و به اشک سینه زنانش
عرض تسلیت و التماس دعا

هر دم به گوش می رسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
حلول ماه محرم ، ماه پژمرده شدن گلستان فاطمه تسلیت باد

تا کربلا هست ، زمین را عشق است
آه دل همواره غمین را عشق است
هر چند که هیچ است همه ارزش ما
مجنون حسینیم ، همین را عشق است

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما
باز نام تو شده زینت هر محفل ما
جز غم عشق تو ما را نبود سودایی
عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما

ویژه نامه ماه محرم 1397

دلیران عاشورایی

شامل مطالبی از جمله:

زندگینامه امام حسین ع

چرایی قیام امام حسین ع

معرفی یاران امام حسین ع

احادیث از امام حسین ع

تصاویر عاشورایی

مداحی

برای مشاهده روی لینک زیر کلیک کنید

دلیران عاشورایی

خروج امام حسین (ع) از مدینه و اقامت وی در مکه

امام حسین (ع) راهی جز خارج شدن از مدینه نداشت و با تهدید

به ترور رو به رو بودند بنابراین شبانه از مدینه به سمت مکه خارج شدند.

ولید بن عتبه والی مدینه به‌حکم یزید بن معاویه در شبِ شنبه، سه روزْ

باقى‌مانده از ماه رجب سال اقدام به گرفتن بیعت از امام حسین ع

و عبدالله بن زبیر کرد. امام حسین (ع) از بیعت خودداری کردند.

پسر زبیر، همان شب از مدینه به سمت مکّه خارج شد.

صبحگاهان، ولید، مردانى را در پى او فرستاد. او هشتاد سواره

از افراد بنى امیّه را در جستجوى او فرستاد؛ ولى به وى دست

نیافتند و بازگشتند. آخرهاى روز شنبه، ولید، مردانى را در پى

امام حسین (ع) فرستاد تا در مجلس او حضور یافته، با ولید از

طرف یزید بن معاویه بیعت نماید.امام حسین (ع) به آنان فرمود:

«تا فردا شود و ببینیم چه مى‌کنیم». آنان آن شب، دست از

امام حسین (ع) برداشتند و به وى براى بیعت اصرار نکردند.

در همان شب یعنى شب یکشنبه، دو شب ‌مانده از ماه رجب،

امام به سمت مکّه حرکت کرد.[۱] امام حسین (ع) هنگام خروج از

مدینه  این آیه را ‌خواندند:

«فَخَرَجَ مِنْهٰا خٰائِفاً یَتَرَقَّبُ قٰالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ اَلْقَوْمِ اَلظّٰالِمِینَ»[۲]

«از آن دیار، با ترس و هراس، بیرون رفت و اوضاع را مى‌پایید. گفت:

پروردگارا! مرا از قوم ستمگر، رهایى بخش».